1.
Μ' ένα πλοίο πηγαίναμε
οδηγούσε το ακρόπρωρο στο μαύρο
ζώστηκα σπαθί να πολεμήσω
ήρθε και στο στόμα βαμβάκι μου έβαλε
κι όπως έτοιμος ήμουν να πω
δεν την αντέχω πια την παρθενία
άνεμος Κυρίου μας ξενίτεψε
κι άλλο δεν είδα.
Ελευθερία Σαπουντζή
(από την ποιητική συλλογή : Η κλινήρης Δευτέρα)
2.
Ξέφυγε ένα βλέμμα σου
και πήρε πορεία για τ' άστρα.
Χάραξε μια θολή γραμμή
και τράβηξε πέρα
για να χαθεί
μαζί με του σύγνεφου την πλέρια απουσία
να γίνει ένα
με τις ανάσες τ' ουρανού
να σε βρίσκω εκεί
τις ώρες που σε θέλω
και δε σ' έχω....
Ρένα Ρηνιώτη - Ξενιού
(από τη ποιητική συλλογή : νυχτερινή ομολογία)
3.
Προσπαθώ να σ' αγγίξω και φεύγεις
κρύβεσαι από μια οφθαλμαπάτη
στο παίξιμο των βλεφάρων μου
τρέχεις να κρυφτείς
περιορισμένος ο χώρος μου
στην απεραντοσύνη της φυγής σου.
Έχεις φύγει και εγώ αποκοιμήθηκα στ' όραμά σου
έχεις ταξιδέψει σε μέρη ξένα
εκεί που ποτέ δεν θα καταφέρω να σε βρω
εκεί που εισιτήριο δεν υπάρχει
ακόμη κι αν ο νους ταξιδέψει με ταχύτητα φωτός
Σκιές παντού τυλίγουν στον καθρέπτη το είδωλό σου
Εκείνο που αιώνια θα κρατώ ως Θεϊκό φυλαχτό.
Δημήτρης Σβάρνας { ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ }
4.
Έτσι ακουμπώντας επάνω σου
λευκή σελίδα
Γράφεται μόνο του το ποίημα. Γέμισε το δωμάτιο
η μυρωδιά χαρτί που καίγεται.
Έτσι όπως ακούμπησα, γράφτηκε μεμιάς
ιστορία.
Όλων των εραστών που υπάρχουνε γιατί ποτέ
δεν συναντήθηκαν,
των τραγικών και αιφνιδίων θανάτων
των ονομάτων που όλα γίναν εύηχα.
Έτσι που ακούμπησα γόνατα στα γόνατά σου
μηρό σε μηρό στόμα σε στόμα
έγινα ηρωίς και τραγική.
Εισήλθα πια κι εγώ στων δύο τις ιστορίες.
Ελευθερία Σαπουντζή
(από την ποιητική συλλογή : Σε χρόνο Αιωνίως Ενεστώτα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου